Beijing

Wij zijn fan van Beijing!

​Na het serene en de kalmte van Mongolië is Beijing een verademing voor de zintuigen. We hebben een hutongwoning gehuurd naast de oude Lama Tempel in een oud deel van de stad. Het is er een explosie van geuren, kleuren en smaken. Na het redelijk eentonige eten in Mongolië is het vooral het eten dat ons zo blij maakt in Beijing.

Jianbing; onze eerste ontmoeting met het Chinese eten is een pannenkoek die voor zo'n 50 cent op straat wordt verkocht. De pannenkoek wordt 'live' gebakken, er wordt een eitje op gebroken, verschillende - pittige - sausjes op gesmeerd, sesamzaadjes, een knapperige rijstwafel en wat salade.Onze vaste lunch in heel China.

Zhang Mama; een restaurantje niet groter dan een postzegel met een enorme rij buiten, hier moeten we zijn! In de rij vragen we iemand die 3 woorden Engels spreekt om voor ons de beste gerechten op te schrijven omdat het menu uit slechts Chinese karakters bestaat en geen plaatjes heeft. We krijgen een enorme bak met een soort chilisoep op tafel en krijgen een mandje in de hand gedrukt. We volgen de rest en halen verschillende spiesjes uit de koelkast aan de achterkant. De spiesjes worden in de pittige bouillion gedoopt en dan gegeten. Het is zo pittig dat onze lippen tintelen en er een soort pittige koelte ontstaat in onze mond. Voordat we Beijing verlaten gaan we nog eens terug voor een tweede ronde.

Streetfood; in een van de snackstreets kijken we onze ogen uit. Hoe gekker hoe beter lijkt het. Schorpioenen, slangen en inktvissen op een stokje, ze zijn er gek op. Wij houden het bij tofu in een chilisausje en wat zoetigheid.

Dumplings; gestoomd of gebakken, wij zijn er gek op. Ze worden pas gemaakt als ze besteld worden en het is ongelofelijk hoe snel de vrouwtjes in de keuken de dumplings keurig in hun stoommandje krijgen.

Shaved Noodles; bij een piepklein tentje waar ze naar eigen zeggen de beste noodles in town verkopen zien we voor het eerst shaved noodles. De kok heeft een grote blok deeg in zijn hand en in zijn andere hand heeft hij een enorm mes. Naast de pan met kokend water schaaft hij de noodles per portie van zijn blok.

Naast al het eten dat we hebben geproefd in Beijing hebben we ook alle highlights bezocht; Temple of Heaven, Summer Palace, Verboden Stad, Tian'an Men plein, Olympisch dorp voor de architectuurfanaten. We hebben geluk omdat de National Holidays net voorbij zijn en het rustige seizoen begonnen is. Ondanks dat er nog steeds veel Chinese toeristen rondlopen lijkt het rustiger dan dat we op veel foto's gezien hebben. De oude gebouwen doen de verbeelding aanwakkeren en het is bizar te bedenken wat de mensen hebben gevoeld toen ze honderden jaren geleden door de Keizer naar de verboden stad werden geroepen. De angst zal er flink in gezeten hebben nadat er eerst zo'n half uur gelopen is om überhaupt in de buurt van de Keizer te komen. Nog zo'n megalomaan project is natuurlijk de Chinese Muur. We nemen een lokale bus, wat op zich al een hele toer was, naar een tankstation langs de snelweg. Van hier is het 2 kilometer lopen om een van de ingangen te vinden vanwaar het wederom zeker een half uur klimmen is om bij de muur te komen. Als we er eenmaal aankomen is het zeker de moeite waard; voor zo'n 15 minuten zijn we enige toeristen op de muur en hebben het uitzicht voor onszelf. Missie geslaagd.

Het meest zijn we verrast door de mensen zelf; ze zijn bijna allemaal heel erg lief, statig en vriendelijk. In de weekenden komen ze samen in parken om te zingen, dansen, aerobicen, springtouwen of een potje Mah Jong te spelen. We verwachtten een opdringerig en onaardig volkje en hebben onze mening met schaamte moeten bijstellen.

Na Beijing stappen we in de trein naar Pingyao, maar dat is een verhaaltje voor de volgende keer.